صبح امید

بسم الله الرحمن الرحیم

#حب_الحسین_یجمعنا
#به_قلم_خودم

اربعین نزدیک است و همه شیعیان در تلاطم برای زیارت سید و سالار شهیدان…
همه می روند که نشان دهند اتحاد و دوستی حسین چه می کند…
همه جمع می شوند در جایی که عزیزترین فرزند پیامبر خدا تنها ماند…
می روند که بگویند ما اگه بودیم تو تنها نبودی…
می روند که جواب دهند «هل من ناصر ینصرنی» امام شهیدشان را…
اما یادمان نرود…
مدیون نرویم…
حلالیت بگیریم از کسانی که رنجاندیم…
که اگر نکنیم، چون بسیاری دیر خواهیم رسید با دستانی خالی…
اللهم الرزقنا توفیق زیارت حسین علیه السلام
آمین یا رب العالمین

بسم الله الرحمن الرحیم

#السلام_علیک_یا_رقیه_بنت_الحسین_علیه_السلام

? از غصه‌ی این فاصله بگذار نگویم
? از غربت این قافله بگذار نگویم

? از شمر نگو تو، به تلافیش پدر جان
? از چشم بد حرمله بگذار نگویم

? از قصه‌ی این صورت زخمی که نگفتی
? از قصه‌ی این آبله بگذار نگویم

? من پیر شدم جان تو آن دم که به پا شد
? دور سر تو هلهله… بگذار نگویم

? افتاد به بازارِ غلامان و کنیزان
? روزی گذر قافله… بگذار نگویم

? از بابت این درد سرِ معجر پاره
? دارم ز. عمویم گله… بگذار نگویم

? بابا صدقه هیچ، ولی خاری و دشنام
? دادند به این عائله… بگذار نگویم

? هر گاه سرت خورد زمین عمه زمین خورد
? دق کرد از این قائله… بگذار نگویم

«وحید محمدی»

بسم الله الرحمن الرحیم

#السلام_علیک_یا_اباعبدالله

لطف حسین مارا تنها نمی گذارد
گر خلق وا گذارد او وا نمی گذارد


او کشتی نجات و کشتی شکسته مائیم
مولا به کام غرقاب مارا نمی گذارد


هل من معین اورا باید جواب دادن
شیعه امام خود را تنها نمی گذارد


زهرا به دوستانش قول بهشت داده است
برروی گفته خویش او پا نمی گذارد


ما و فسرده حالی مولا نمی پسندد
مسکین و دست خالی مولا نمی گذارد


از بس گناهکاریم ما مستحق ناریم
باید که سوخت مارا زهرا نمی گذارد

بسم الله الرحمن الرحیم

#حرکت_کاروان_کربلا_به_سوی_شام*

روز نوزدهم ماه محرّم الحرام سال 61 هجری قمری
در این روز اهل بیت سید الشهدا علیه السلام را از کوفه به سوی شام حرکت دادند.
1. الوقایع الحوادث: ج4ص114
زن های غیر هاشمیه از انصار امام حسین علیه السلام که در کربلا اسیر شدند با شفاعت اقوام وقبایلشان نزد ابن زیاد از قید اسیری خلاص شدند، وفقط زن های هاشمیان برای اسارت به شام برده شدند.
ابصار العین فی انصار الحسین علیه السلام: ص133
کاروان اسیران را سه روز در پشت «دروازه ساعات» نگه داشتند تا کار جشن کامل شود. آن دروازه، یکی از دروازه‌های شرقی شام بود که راه «حلب» و «کوفه» به آن ختم می‌شد. شهر را با زیورها، دیبا و زر و سیم و انواع جواهر آراستند. سپس مردان، زنان، کودکان، بزرگسالان، وزیران، امیران، یهود، مَجوس، نصارا و همه اقوام، با طبل، دف، شیپور، سرنا و دیگر ابزار لهو و لعب برای شادی و تفریح بیرون آمدند. چشمها را سُرمه کشیده، دستها را حَنا بسته و بهترین لباس‌ها را پوشیده و خود را آراسته بودند.
در چنین وضعی سر مطهر امام حسین(علیه السلام) را ـ که بالای نیزه بود ـ وارد شهر کردند…
و به دنبال آن، اسیران اهل بیت را به شهر آوردند…
مردم به شادمانی و پایکوبی و طبل زنی مشغول بودند. این برنامه، حاصل تلاش های معاویه بود. او بیش از سی سال در شام حکومت کرد.
لعنت الله علی القوم الظالمین….
مردم شام، با تلاش های معاویه با حضرت علی علیه السلام و خاندانش دشمنی می‌ورزیدند و رفتار مردم شام با اسیران کربلا نشان دهنده آن بود. سالها بود که در قنوت نمازشان بر حضرت علی علیه السلام لعنت می‌فرستادند! علاوه بر اینها، یزید، برای موجه جلوه دادن کار خود، امام حسین علیه السلام را «شورشی» معرفی کرد و خود را سرکوب کننده شورش ضد حکومت اسلامی می‌دانست.
اسیران را از قسمتهای مختلف شهر عبور دادند، از جمله «بازار شام». جمعیت زیادی از مردم برای دیدن اسیران خاندان محمد صلی الله علیه و آله و سلم در دو طرف بازار صف کشیده بودند. در انتهای بازار «مسجد اُمَوی» قرار داشت و اسیران را از همین مسیر وارد مسجد کردند. فشار جمعیت حرکت را کُند کرده بود. خونبارترین برگ های تاریخ در حال نوشتن بود.
سخنان امام حسین علیه السلام و خاندانش در قیام تاریخی کربلا، همه بیانگر این بود که قیام، برای دین و مبارزه با ستم و کفر است. اهل بیت علیهم السلام همواره خود را خاندان و وارثان پیامبر معرفی می‌کردند و بر این مهم تأکید داشتند، تا پرده‌های غفلت و خاموشی را کنار بزنند.
السَّلامُ عَلَیْکَ یا اَباعَبْدِاللَّهِ وَ عَلَی الاَْرْواحِ الَّتی حَلَّتْ بِفِناَّئِکَ عَلَیْکَ مِنّی سَلامُ اللَّهِ [اَبَداً] ما بَقیتُ وَ بَقِیَ اللَّیْلُ وَ النَّهارُ وَ لاجَعَلَهُ اللَّهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّی لِزِیارَتِکُمْ
اَلسَّلامُ عَلَی الْحُسَیْنِ وَ عَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَوْلادِ الْحُسَیْنِ وَ عَلی اَصْحابِ الْحُسَیْنِ

بسم الله الرحمن الرحیم

#محرم1441
#السلام_علیک_یا_ابا_عبدالله

خون او تفسیر این اسرار کرد
ملت خوابیده را بیدار کرد

تیغ لا چون از میان بیرون کشید
از رگ ارباب باطل خون کشید

نقش الا الله بر صحرا نوشت
صدر عنوان نجات ما نوشت

درس قرآن از حسین آموختیم
ازآتش او شعله ها اندوختیم

ای صبا ای پیک دور افتادگان
اشک ما بر خاک پاک او رسان

اقبال لاهوری