بسم الله الرحمن الرحیم
#یک_آیه_یک_نکته
«… حَسْبُنَا اللَّهُ وَنِعْمَ الْوَکِیلُ »
«…گفتند خدا ما را بس است و نیکو حمایتگرى است.»
(آل عمران: 173)
بسم الله الرحمن الرحیم
#یک_آیه_یک_نکته
«إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا»
«آرى با دشوارى آسانى است.»
(انشراح: 6)
تفسیر:
غم مخور مشکلات و سختیها به این صورت باقی نمی‌ماند، کارشکنی های دشمنان برای همیشه ادامه نخواهد یافت، و محرومیت های مادی و مشکلات اقتصادی و فقر مسلمین به همین صورت ادامه نمی‌یابد.
قابل ذکر است که، این دو آیه به صورتی مطرح شده که اختصاص به شخص پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله و زمان آن حضرت ندارد، بلکه به صورت یک قاعده کلی و به عنوان تعلیلی بر مباحث سابق مطرح است، و به همه انسانهای مؤمن مخلص و تلاشگر نوید می‌دهد که همیشه در کنار سختی ها آسانی هاست.
در حدیثی آمده است که پیغمبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله فرمود: «بدان که با سختی ها آسانی است، و با صبر پیروزی و با غم و اندوه خوشحالی و گشایش است».
صبر و ظفر هر دو دوستان قدیمند بر اثر صبر نوبت ظفر آید. ان شاءالله
(مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج5، ص532)
بسم الله الرحمن الرحیم
#یک_آیه_یک_نکته
«أَمَّنْ یجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَیکشِفُ السُّوءَ وَیجْعَلُکمْ خُلَفاءَ الأَرْضِ»
«یا کیست (جز خداوند) آنکه دعای مضطرّ را به اجابت رساند ورنج وغم را برطرف سازد وشما را جانشینان زمین قرار دهد؟»
النمل: 62
بسم الله الرحمن الرحیم
#یک_آیه_یک_نکته
«کَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لَا تَفْعَلُونَ»
«نزد خدا سخت ناپسند است که چیزى را بگویید و انجام ندهید.»
صف:3
عمل نکردن به گفتار، گاهی به خاطر ناتوانی است و گاهی از روی بی اعتنایی که این مورد توبیخ است.
عالم بی عمل، به درخت بی ثمر، ابر بی باران، نهر بی آب، زنبور بدون عسل، سوزن بدون نخ و الاغی که کتاب حمل می کند، تشبیه شده است.
امام صادق علیه السلام فرمود: «من لم یُصدّق فعله قوله فلیس بعالم».
«کسی که کارهایش تأکید کننده ی گفتارش نباشد، عالم نیست.»
کافی، ج 1، ص 36
به گفته مفسّران، شأن نزول آیه درباره کسانی است که خواهان جهاد بوده ولی همین که فرمان جهاد صادر شد، بهانه تراشی و عذرخواهی کردند. البته محتوای آیه مربوط به تمام کسانی است که شعار می دهند ولی عمل نمی کنند.
تفسیر نور، قرائتی
بسم الله الرحمن الرحیم
#یک_آیه_یک_نکته
قُلِ اللَّهُمَّ مَالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِی الْمُلْکَ مَنْ تَشَاءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ بِیَدِکَ الْخَیْرُ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ
بگو: «بارالها! مالک حکومتها تویی؛ به هر کس بخواهی، حکومت می‌بخشی؛ و از هر کس بخواهی، حکومت را می‌گیری؛ هر کس را بخواهی، عزت می‌دهی؛ و هر که را بخواهی خوار می‌کنی. تمام خوبیها به دست توست؛ تو بر هر چیزی قادری.
(آل عمران:26)
در تفاسیر مى‌خوانیم که پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله پس از آنکه مکّه را فتح کرد، و ده‌ى فتح ایران وروم را به مسلمانان داد. در آن موقع منافقان با تعجّب به یکدیگر نگاه مى‌کردند که این آیه نازل شد. گروهى از مفسّران، نزول آیه را در موقع حفر خندق دانسته‌اند. آن زمان که پیامبر صلى الله علیه و آله کلنگ را بر سنگ زد و از آن جرقه‌اى برخاست، فرمود: من در این جرقه‌ها فتح کاخ‌هاى مدائن و یمن را از جبرئیل دریافت کردم. منافقان با شنیدن این سخن، لبخند تمسخر مى‌زدند که این آیه نازل شد.
آنچه در این آیه در مورد اعطاى عزّت و ذلّت از جانب خداوند آمده، طبق قوانین و سنّت اوست و بدون جهت و دلیل خداوند کسى عزیز یا ذلیل نمى‌سازد. مثلاً در روایات مى‌خوانیم:
بنابراین عزّت و ذلّت از خداست، ولى ایجاد زمینه‌هاى آن به دست خود ماست.
(حاج آقا قرائی، تفسیر نور، ج 1، ص 493)
