صبح امید

بسم الله الرحمن الرحیم
#السلام_علیک_یا_صاحب_الزمان_عجل_الله_تعالی_فرجه_الشریف

? ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی
? دل بی تو به جان آمد وقت است که بازآیی

? دایم گل این بستان شاداب نمی‌ماند
?دریاب ضعیفان را در وقت توانایی

????????????????????

بسم الله الرحمن الرحیم
#یک_آیه_یک_نکته

قُلِ اللَّهُمَّ مَالِکَ الْمُلْکِ تُؤْتِی الْمُلْکَ مَنْ تَشَاءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْکَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ بِیَدِکَ الْخَیْرُ إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ

بگو: «بارالها! مالک حکومتها تویی؛ به هر کس بخواهی، حکومت می‌بخشی؛ و از هر کس بخواهی، حکومت را می‌گیری؛ هر کس را بخواهی، عزت می‌دهی؛ و هر که را بخواهی خوار می‌کنی. تمام خوبیها به دست توست؛ تو بر هر چیزی قادری.

(آل عمران:26)

در تفاسیر مى‌خوانیم که پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله پس از آنکه مکّه را فتح کرد، و ده‌ى فتح ایران وروم را به مسلمانان داد. در آن موقع منافقان با تعجّب به یکدیگر نگاه مى‌کردند که این آیه نازل شد. گروهى از مفسّران، نزول آیه را در موقع حفر خندق دانسته‌اند. آن زمان که پیامبر صلى الله علیه و آله کلنگ را بر سنگ زد و از آن جرقه‌اى برخاست، فرمود: من در این جرقه‌ها فتح کاخ‌هاى مدائن و یمن را از جبرئیل دریافت کردم. منافقان با شنیدن این سخن، لبخند تمسخر مى‌زدند که این آیه نازل شد.
آنچه در این آیه در مورد اعطاى عزّت و ذلّت از جانب خداوند آمده، طبق قوانین و سنّت اوست و بدون جهت و دلیل خداوند کسى عزیز یا ذلیل نمى‌سازد. مثلاً در روایات مى‌خوانیم:

بنابراین عزّت و ذلّت از خداست، ولى ایجاد زمینه‌هاى آن به دست خود ماست.

(حاج آقا قرائی، تفسیر نور، ج‌ 1، ص 493)

بسم الله الرحمن الرحیم
#انتظار

شعری که آیت الله بهجت در اواخر عمرشان زمزمه می کردند:

با کدام آبرویی روز شمارش باشیم؟
عصرها منتظر صبح بهارش باشیم؟

سال ها منتظر سیصد و اندی مرد است
آنقدر مرد نبودیم که یارش باشیم…

گیرم امروز به ما اذن ملاقاتی داد
مرکبی نیست که راهی دیارش باشیم

سال ها در پی کار دل ما افتاده
یادمان رفت کمی در پی کارش باشیم

ما چرا؟ خوبترین ها به فدای قدمش
حیف او نیست که ما میثم دارش باشیم؟

اگر آمد خبر رفتن ما را بدهید
به گمانم که بنا نیست کنارش باشیم

#اللهم_عجل_لولیک_الفرج

بسم الله الرحمن الرحیم
#خداوند_متعال_زیباست

حضرت محمد صلوات الله علیه: إنّ اللّه تعالى جمیلٌ یُحِبُّ الجَمالَ ، و یُحِبُّ أنْ یَرى أثَرَ نِعمَتِهِ على عَبدِهِ ، و یُبغِضُ البُؤْسَ و التَّباؤسَ .
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :خداوند متعال زیباست، زیبایى را دوست دارد و دوست دارد اثر نعمت خود را در بنده اش ببیند. او فقر و فقر نمایى را دشمن مى دارد.
(کنزالعمال/ 17166)
از خیثمه نقل شده است که امام حسن علیه السلام وقتی برای نماز ایستاد بهترین لباسش را پوشید. گفته شد ای پسر رسول خدا برای چه بهترین لباست را پوشیدی؟ حضرت فرمود خداوند متعال زیباست و زیبایی را دوست دارد پس من هم برای پروردگارم خود را زینت کردم چرا که خداوند می فرماید اى فرزندان آدم! به هنگام عبادت لباسهاى شایسته به خود برگیرید پس منم دوست دارم بهترین لباسم را بپوشم.
(تفسیر العیاشی، ج‏2، ص: 14)
از یوسف بن ابراهیم نقل شده است که می گوید بر ابی عبدالله (امام صادق) علیه السلام وارد شدم و جبه (نوعی عبا) و طیلسانی (نوعی لباس که خواص و بزرگان می پوشیدند) از خز داشتم حضرت به من نگاهی کردند و من عرضه داشتم فدایت شوم من جبه و طیلسانی از خز پوشیدم نظرتان در این باره چیست؟ حضرت فرمودند اشکالی ندارد. عرضه داشتم تار آن از ابریشم است. حضرت باز فرمودند اشکالی ندارد {حضرت} حسین بن علی علیه السلام هم جبه ای از خز پوشیده بودند. حضرت سپس ادامه دادند: وقتی امیر المومنین علیه السلام، عبدالله بن عباس را به سوی خوارج فرستاد وی بهترین لباس هایش را پوشید و با بهترین عطر ها خودش را خوشبو کرد و بهترین مرکبش را سوار شد و به سوی آن ها رفت. آن ها گفتند ای ابن عباس تو در بین ما بهترین مردم بودی ولی با لباس و مرکبی نزد ما آمدی که شبیه لباس و مرکب جابران است. ابن عباس این آیه را تلاوت کرد که : «بگو: چه کسى جامه‏ هایى را که خدا براى بندگانش پدید آورده و روزیهاى پاکیزه را حرام کرده است؟» می پوشم و خودم را زینت می دهم چرا که خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد ولی از مال حلال.
‏( تفسیر العیاشی،ج 2 ص15)
از امام صادق علیه السلام نقل شده است که ایشان فرمودند خداوند دوست دارد وقتی نعمتی را بر بنده اش ارزانی داشت، آن را در وی ببیند چرا که خداوند زیباست و زیبایی را دوست دارد. (الکافی ج 6 ص 438)
پس:
مراد از الله جمیل این است که هر فعلی که از خداوند متعال سر می زند نیکوست و هر صفتی که به خداوند نسبت داده می شود کمال محض است و بالاتر از آن قابل تصور نیست.

بسم الله الرحمن الرحیم

#شرح_یک_دعا

الهی انطقنی بالهدی و الهمنی التقوی

این دعا بخشی ازفقره 18 دعاء مکارم الاخلاق حضرت امام سجاد علیه السلام که در کتاب شریف صحیفه سجادیه آمده است.
اَللّهُمَّ وَ اَنطِقنی بِالهُدی، وَ اَلهِمنِی التَّقوی
خدایا! به هدایت، گویایم کن و تقوا را به من الهام فرما
یعنی خدایا ما را به هدایت گویا کن که سخنم هدایتگر خلق تو باشد. تقوای در عمل و گفتار و روح و روان را به من الهام کن تا بدانم اقتضای تقوا چیست . بدان متمایل گردم و بدان سو روم.
در ریاض السالکین که شرح ارزشمندی بر صحیفه سجادیه است آمده:
منظور از «هدی» در این جا «حجت و برهان» است زیرا قرینه «انطقنی» دلالت دارد که هدایت در نطق و بیان می باشد . پس هدایت بیانی یعنی خدایا! مرا به هدایت گویا کن. سخنم را سبب هدایت قرار ده.
«الهام» یعنی خدا در روح و ضمیر فرد، هدایت و عشق به حق و عشق به اعمال صالح و گرایش به خوبی و نفرت و فرار از بدی را بیندازد. تقوا یعنی حرکت در مسیر رضای خدا یعنی انجام واجبات و ترک محرمات و اعتقاد به باورهای حق و نفرت از باورهای باطل .
«الهام تقوا» یعنی گرایش به حق و نفرت از باطل در همه چهره هایش را به قلبم بینداز. حق و باطل را در همه چهره هایش به من بنمایان. مرا به حق متمایل و از باطل گریزان ساز.

ریاض السالکین، ج3، ص384-385