صبح امید

بسم الله الرحمن الرحیم

#به_قلم_خودم
#یاد_قهرمانان_کشورم_گرامی

گاهی اوقات از کلماتی در گفتار روزانه استفاده می کنیم که معنای دقیق آن را به دست فراموشی سپرده ایم، یا سعی داریم معنایی دیگر برایش بسازیم، باید دقت کنیم که معانی دقیق کلمات فارسی؛ این زبان گهربارمان را درست استفاده کنیم…
امروزه روز به فردی که با آهن پاره، وسایل عجیب بسازد و از آن بالارود و جانش را به خطر بیاندازد ولی بتواند جانش را حفظ کند؛ قهرمان گفته می شود!!!! اما یادمان نرود که قهرمانان واقعی سرزمینمان همان انسانهای شریفی هستند که از ذره ذره خاک پاک کشور اسلامیمان دفاع می کنند و در حفظ و نگهداری از آن از بذل جان خود هیچ ابایی ندارند… قهرمان زندگی من زنی است که با تمام قوا زندگی را اداره و شوهر و فرزندانش را راهی دفاع از خاک پاک این مرز و بوم کرد و با از دست دادن هرکدام، آه بر زبان نیاورد… قهرمان من تردستی نمی داند ولی با از جان گذشتگی با فداکاری با چشم پوشی از لذایذ دنیوی جان پاکش را فدای دین و مرز و بوم خود کرد… قهرمان من کسی است که هنرش، نقاشی روی شن نیست بلکه با دستان خالی بچه های یتمش را بزرگ می کند و شخصیت های برجسته برای جامعه رقم می زند… قهرمان من تیم های نمایشی نیستند آنها حقیقی حقیقی هستند، دسته هایی از انسانهای سرافراز، سربلند و آزموده برای دفاع از مرزهای کشور اسلامی من هستند که همیشه در یادها و قلب ها باقی خواهند ماند… قهرمان من شهید سرافرازی است که با تمام وجود شعر شهادت را با شیواترین آواز در صحنه جهان به ترنم درآورد…
ما تک قهرمان نیستیم ما سوپرمن و بتمن نداریم، بلکه هزاران هزاران شهید در دوران های مختلف تاریخی کشورمان داریم که هرکدام از آنها معرفتی به اندازه دریا داشتند و برای دست یافتن به جایزه تعیین شده جانشان را فدا نکردند.. آنها به فرمان پروردگارشان برای حفاظت از دین و کیان خود و حفظ ناموس و شرف خویش، شهادت را انتخاب کردند و قهرمان شدند…
قهرمان تا زنده هستم یادت را در قلبم، در فکرم و در قلبم زنده نگه می دارم…
#حواسمان باشد مدیون کلمات نشویم… ان شاءالله