صبح امید

بسم الله الرحمن الرحیم

#یادداشت_روز
#اولین_شهید_محراب
دهم آبان، سالگرد شهادت آیت الله قاضی طباطبایی

«وَلَا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ یُرْزَقُونَ»
«هرگز کسانى را که در راه خدا کشته شده‏ اند مرده مپندار بلکه زنده‏ اند که نزد پروردگارشان روزى داده مى ‏شوند.»
(آل عمران: 169)
آیت الله شهید قاضی طباطبایی در ششم جمادی الاول سال 1293 در تبریز متولد شد وی از سادات حسنی است که با 33 واسطه به حسن مثنی فرزند امام حسن مجتبی علیه السلام نسب شان می¬رسد. ایشان از شاگران حضرت امام خمینی رحمه الله علیه بودند و از محضر اساتید بزرگی همچون آیات عظام گلپایگانی، کوه کمره¬ای در قم و آیات عظام حکیم، خویی و کاشف الغطاء در نجف تلمذ کردند و به درجه اجتهاد رسیدند.
حاصل بیش از سی سال تلاش برای کسب معارف و علوم اسلامی، انتشار آثار و تحقیقات ژرفی از جمله 40 کتاب و ده ها مقاله و رساله علمی است.
از سال 1342 در صحنه مبارزات انقلابی حضرت امام حضور پرشور داشتند و بارها به زندان افتادند و مورد شکنجه ساواک قرار گرفتند و بارها به نقاط مختلف تبعید شدند.
آیت الله قاضی طباطبایی پس از پیروزی انقلاب اسلامی، در مقام نمایندگی امام خمینی ره در آذربایجان و امامت جمعه تبریز به خدمات ارزنده خویش به اسلام ادامه داد و زحمات بسیاری را برای پیشبرد اهداف انقلاب اسلامی متحمل شد.
وقتی خبر شهادت مظلومانه استاد مطهری، به گوش آیت الله قاضی رسید، بسیار متأثر و غمگین شد و همواره به اطرافیان خود می فرمود: «کاش بنده هم مثل استاد مطهری روزی به فیض شهادت برسم.»
آرزوی این شهید بزرگوار حدود شش ماه بعد محقق شد. طلایه دار شهدای محراب انقلاب اسلامی در دهم آبان 1358 شمسی، مصادف با عید قربان، نماز عید را اقامه کرد و در همان شب در راه مراجعت به منزل توسط گروهک افراطی فرقان مورد اصابت سه گلوله قرار گرفت و به فیض شهادت نایل شد.
پیکر این شهید در گلزار شهدای مسجد مقبره تبریز به خاک سپرده شد.

اللّهُمَّ اغفِر لِلمُومِنینَ وَ المُومِنَاتِ وَ المُسلِمینَ وَ المُسلِمَاتِ
اَلاَحیَاءِ مِنهُم وَ الاَموَاتِ ، تَابِع بَینَنَا وَ بَینَهُم بِالخَیراتِ
اِنَّکَ مُجیبُ الدَعَوَاتِ اِنَّکَ غافِرَ الذَنبِ وَ الخَطیئَاتِ
وَ اِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیءٍ قَدیرٌ بِحُرمَهِ الفَاتِحهِ مَعَ الصَّلَوَاتِ

بسم الله الرحمن الرحیم

#السلام_علیک_یا_علی_بن_موسی_الرضا_المرتضی

پناه بردن آهو به حرم امام رضا علیه السلام
شیخ صدوق در عیون اخبار الرضا داستانی را نقل می‌کند که پس از شهادت امام رضا علیه السلام و در اطراف حرم ایشان اتفاق افتاده است و ربطی به آنچه که در میان مردم شهرت یافته ندارد. بر اساس نقل شیخ صدوق، آهویی از ترس شکار به دیوار حرم امام رضا پناه می‌برد. صدوق می‌نویسد:
ابو منصور بن عبد الرزاق… گفت… در روزگار جوانی، نظر خوشی به طرفداران این مشهد (مرقد امام رضا) نداشتم و در راه، به غارت زائران می‌پرداختم، لباس‌ها، خرجی، نامه‌ها و حواله‌هایشان را به زور از آنان می‌ستاندم. روزی به شکار بیرون رفتم و یوزپلنگی را به دنبال آهویی روانه کردم. یوزپلنگ همچنان به دنبال آهو می‌دوید تا به ناچار، آهو به کنار دیواری پناه برد و ایستاد. یوز هم در مقابل او ایستاد، ولی به او نزدیک نمی‌شد.
هرچه کوشش کردم که یوزپلنگ به آهو نزدیک شود، به سمت آهو نمی‌رفت و از جای خود تکان نمی‌خورد، ولی هر وقت که آهو از جای خود (کنار دیوار) دور می‌شد، یوز هم او را دنبال می‌کرد. اما همین که به دیوار پناه می‌برد، یوزپلنگ باز می‌گشت تا آن که آهو به سوراخ لانه مانندی، در دیوار آن مزار داخل شد. من وارد رباط شدم، پرسیدم: آهویی که هم اکنون وارد رباط شد، کجا است؟ گفتند: آهویی ندیدیم.
آن وقت، به همان جایی که آهو داخلش شده بود آمدم، و رد پای او را دیدم، ولی خود آهو را ندیدم. پس با خدای تعالی پیمان بستم که از آن پس زائران را نیازارم و جز از راه خوبی و خوشی با آنان رفتار نکنم.
عیون اخبار الرضا، شیخ صدوق، 1378 ق، ص 204
…
گزارش دیگری نیز با همین مضمون آورده است که طبق آن در زمان سلطان سنجر، فرزند سلطان که بیمار بود به شکار رفته بود. آهو به حرم پناه می‌برد و شاهزاده با دیدن این صحنه خود را به روی قبر می‌اندازد و شفا می‌یابد. در اثر این شفا، سلطان سنجر بارگاهی بر روی قبر می‌سازد.
بحارالانوار مجلسی، 1398، ج 48، ص 328

بسم الله الرحمن الرحیم

#یادداشت_روز
#اول_آبان

سالروز شهادت آیت الله سید مصطفی خمینی
آیت الله سید مصطفی خمینی در آذرماه 1309 ه ش در قم متولد شد. وی در سن هفت سالگی به مدرسه رفت و دوران ابتدایی را در مدرسه های باقریه و سنایی به پایان رسانید.
وی در سال 1325به تحصیل علوم اسلامی پرداخت و در سال 1330 ه ش سطح را به پایان رسانید و در درس خارج حضرات آیات عظام بروجردی و امام خمینی ره حضور یافت و دیری نپایید که به درجه اجتهاد نایل آمد.
حضرات آیات علامه طباطبایی، مرتضی حائری، سید محمد باقر سلطانی، شهید صدوقی، حاج شیخ محمد جواد قزوینی و سید ابوالحسن قزوینی از دیگر اساتید آن عالم فرزانه بودند. آن شهید والامقام در سال 1341 ه ش همراه با امام خمینی ره به مبارزه با رژیم سفاک پهلوی پرداخت و در پیشبرد نهضت اسلامی نقش بسزایی ایفا کرد.
وی در سال 1342 ه ش تحت پیگرد ساواک قرار گرفت به هنگام اعتراض امام خمینی ره علیه لایحه کاپیتولاسیون، عمال رژیم پهلوی حاج آقا مصطفی را در بیت آیت الله العظمی مرعشی نجفی دستگیر کردند و ایشان را به 57 روزحبس در زندان قزل قلعه محکوم کردند. آن عالم ربانی پس از آزادی از زندان و به همراه پدر بزرگوارشان، به نجف رفتند. در این زمان هم، آیت الله مصطفی خمینی در کنار برنامه های دینی و علمی خود به راه ها و شیوه های گوناگون به مبارزه با رژیم پهلوی می پرداخت. آن عالم ربانی سرانجام پس از عمری تحصیل دانش و مجاهدت و مبارزه سیاسی در نیمه شب یکشنبه اول آبان 1356 ه ش به شکل مرموزانه ای به درجه رفیع شهادت نایل آمدند.
القواعد الحکمیه، کتاب البیع، مکاسب محرمه در دو مجلد، مبحث اجاره، مستند تحریر الوسیله، تعلیقه ای بر عروه الوثقی، تفسیر قرآن کریم، تقریرات فی الاصول، شرح زندگانی ائمه معصومین، کتاب الاصول، القواعد الرجالیه و کتابی در مبحث نکاح از جمله تألیفات آن عالم ربانی است. هم اکنون دست نوشته های ایشان در کتابخانه بزرگ حضرت آیت الله العظمی نجفی مرعشی نگهداری می شود.
رهبر کبیر انقلاب، حضرت آیت الله روح‌الله خمینی رحمه الله علیه در پیامی کوتاه چنین نوشتند:
انا لله و انا الیه راجعون
در روز یکشنبه نهم ذی القعده الحرام 1397 مصطفی خمینی، نور بصرم و مهجه قلبم دار فانی را وداع کرد و به جوار رحمت حق تعالی رهسپار شد.
اللهم ارحمه واغفر له واسکنه الجنه بحق اولیائک الطاهرین علیهم الصلوه والسلام.
نماز را سید ابوالقاسم خویی بر جسد آیت الله سید مصطفی خمینی اقامه کرد و پس از تشییع، وی را در حرم علی ابن ابی‌طالب علیه السلام در نجف و در کنار قبر محمدحسین غروی اصفهانی دفن کردند.
روح مطهرشان شاد و یادشان گرامی باد
من یقرأ فاتحه مع الصلوات

بسم الله الرحمن الرحیم

#یادداست_روز
#سی_مهر
قطع روابط ایران و انگلستان
در تاریخ 30 مهرماه سال 1331 هجری شمسی قطع روابط سیاسی ایران و انگلستان آغاز شد و این امر در پی اعلام ملی شدن صنعت نفت توسط وزیر امور خارجه دولت وقت ایران، دکتر حسین فاطمی اعلام شد.
بعدها وپس ازکودتای بیست وهشت مرداد، انگلستان بار دیگر همراه آمریکا سایه خود را برثروت ملی ایران افکند. درسال 1333 قرارداد با کنسرسیوم نفتی مورد تأیید و امضای محمد رضا پهلوی قرار گرفت. پس از تلاش های بسیار جهت ملی اعلام کردن این سرمایه عظیم؛ تمامی آن کوشش ها نادیده انگاشته شد و مجلس سنای ایران و پس ازآن محمد رضا شاه در یک قرارداد ننگین، امتیازکلانی را به کنسرسیوم نفتی واگذارکردند. پیمانهای همکاری های اقتصادی ایران با کشورهای خارجی دیگر در برخی موارد، مانند دوران قاجار، چندان تحمیلی نبود وکشورهای خارجی برای فعالیت در ایران بر سر میز مذاکره می نشستند و اگر طمع و زیاده خواهی مسئولان فاسد رژیم پهلوی نبود؛ مذاکرات می توانست منافع ایران را بخوبی حفظ نماید. اما در چنین قرار دادی شاه، نفت ایران را که پیش از ملی شدن در انحصار انگلستان بود، این بار در ید قدرت کنسرسیومی از شرکت های بزرگ نفتی غرب از جمله امریکا و انگلستان قرار داد. در واقع این بار چندین شرکت عهده دار غارت نفت ایران شدند.
و چه زیبا مولای موتقیان علی علیه السلام می فرمایند:
«هر توانمندی که از ستمگر حقّ مظلوم را بازخواست نکند خداوند توانایی او را از او می گیرد.»

بسم الله الرحمن الرحیم

#یادداشت_روز
#20_مهر_روز_بزرگداشت_حافظ
خواجه شمس الدین محمد بن بهاء الدین شیرازی از شاعران قرن هشتم هجری و یکی از بزرگترین شاعران غزل سرای ایرانی است. حافظ در طول زندگی خود با بسیاری از سلاطین و درباریان تعامل داشت و با اهل علم و ادب و شعر هم هم‌نشینی داشت و از احوال صوفیان و درویشان زمانش هم باخبر بود اما خودش هرگز در هیچ از این گروه‌ها قرار نگرفت و اهداف و غرایض این سه گروه را پست و حقیر می‌دانست. کنایه‌های تلخ و تندی که در دیوانش به صوفیان فریبکار و سلاطین متظاهر به دین‌داری زده، اثباتی بر این ادعا هستند. حافظ بسیار بلند طبع بود و با این‌که خودش تنگ‌دست بود، آبروی فقر و قناعت را حفظ می‌کرد. خلوت‌گزین بود و ظاهری ساکت و آرام داشت امّا در باطن، روحی بسیار سرکش. از مادیات و دروغ و فریبکاری و تظاهر به دین‌داری به حدی تنفر داشت که رندی و قلندری را ستایش می‌کرد و خود را رند و خرابات‌گر می‌دانست. زیرا در خرابات دیگر کسی تظاهر به به صلاح و پارسایی نمی‌کند و در آن‌جا همه حقیقت وجودی خود را نشان می‌دهند. حافظ هیچ گناهی را سنگین‌تر از مردم‌فریبی و ریاکاری نمی‌دانست و همواره به افراد متظاهر در اشعارش می‌تاخت. راهنمای زندگی حافظ در طریقت عشق است و معتقد بود عشق هدیه‌ای ازلی است و تنها راه رسیدن به کمال نیز عشق است و عالم هستی را جلوه‌گاه عشق می‌دانست.
(+مجتبائی، «حافظ»، دانشنامهٔ جهان اسلام+)
بی تردید حافظ شیفته شیوایی زبان قرآن بوده و از صنایع و بدایع آن در شعر خود بهره برده‌است. بیشتر صنایع بدیع قرآن را که نزدیک به یکصد گونه دانسته‌اند، در دیوان حافظ می‌توان یافت. از پر شمارترین این صنایع می‌توان ایجاز، استعاره، ایهام، انسجام، ارسال المثل، ترصیع، تلمیح، تمثیل، تشبیه، تقابل، تکرار، توزیع، تناسب، جناس، تسمیط، کنایه، مقارنه و تقسیم را نام برد. حافظ خواندن قرآن با چارده (چهارده) روایت را مایه افتخار خود می‌دانسته و گمان می‌رود به همین خاطر «حافظ» تخلص می‌کرده. در سراسر دیوان حافظ به ابیاتی برمی‌خوریم که به صراحت به تأثیر قرآن در زندگی او اذعان داشته‌است.
روایت است هنگامی که قصد دفن حافظ را داشتند، عده ای از متعصبان با استناد به اشعار حافظ دربارة می گساری با دفن وی به شیوة مسلمانان مخالف بودند و در مقابل عدة دیگر وی را فردی مسلمان و معتقد می دانستند. قرار شد که از دیوان حافظ فالی بگیرند که این بیت آمد:
? قدم دریغ مدار از جنازه حافظ
? که گرچه غرق گناه است، می رود به بهشت
این شعر در بدخواهان شاعر تأثیر بسیاری گذاشت و دست از مخالفت برداشتند.
تمدن باشکوه و سرافراز ایران اسلامی در میراث گرانقدر تاریخی و فرهنگی خود فرهیختگان و فرزانگان بسیاری را در عرصه شعر و ادب به جهانیان معرفی کرده است که برای همیشه ی تاریخ افتخارآفرین خواهند بود. و اینک در آغاز دوره دیگری از تمدن نوین ایران اسلامی با تبلور اراده و باورهای والای ملت ایران، نهال تنومند فرهنگی در حال شکوفایی است و لازم است جوانان و هنرمندان کشورمان با درک صحیح از موقعیت انقلاب اسلامی و اهداف عالی آن به ترویج و گسترش پیام آن یاری رسانند. امروز شعر و ادب میهن پر افتخارمان نیاز دارد تا با سروده های متعهدانه و آتشین صدای رهایی بخش انقلاب اسلامی را به گوش ملت های دربند جهان برساند و جریان پر خروش انسانها را به حرکت درآورد.
حرکت به سوی تمدن نوین اسلامی جهت ایجاد بستر مناسب ظهور …
ان شاءالله