صبح امید

بسم الله الرحمن الرحیم

#سلام_بر_مجتباى_نبوت

دهانِ هر پنجره‌اى که امروز باز شود، رو به هواى مسموم کینه است و دهان هر غزل که باز شود، از طعم گس مصیبت حکایت مى‌کند.
لحظه‌هاى غریبى است که دنیا با این همه اندوه، در قاب چشم‌ها نشسته است.
کجاست مرهمى شفابخش براى زهرى که در این ثانیه‌ها رخنه کرده است.
مدینه با نخل‌هاى دل‌سوخته‌اش که ریشه در آهِ امروز دارند، مرثیه‌اى مجسم است. چقدر قشنگ گفته‌اند که:
«ماتم‌ها به اندازه مهربانى آدم‌ها وسیع مى‌شوند»
اینک نگاه مى‌کنم به سمت کریمانه‌ترین نام و گوشه‌اى از رنج‌هاى بى‌کرانه زمین که در «بقیع» جمع شده است.
مرواریدهاى کرامت در مدینه رسول، شیفتگى‌هاى ماندگارى‌اند که مجتباى خاندان نبوت بر جا گذاشته است.
السلام علیک یا حسن بن علی، ایها المجتبی و رحمه الله و برکات