صبح امید

بسم الله الرحمن الرحیم

#شهادت_امام_سجاد_علیه_السلام_بنا_بر_روایتی
#بیست_و_پنجم_محرم
#به_قلم_خودم

سی و پنج سال کم نیست برای مرور خاطرات کربلا…
شهادت پدر و برادران و اسارت عمه‌ها و خواهران…
هر روز بر مصائب پدر گریستی ای امام مؤمنین اکنون پدر چشم انتظار شماست…

امام سجاد علیه السلام در سال 38 قمری در مدینه چشم مبارک خود را به جهان گشود. ایشان فرزند حسین بن علی علیه السلام سومین امام شیعیان جهان و خانم «شهربانویه» هستند و مشهورترین القابشان زین العابدین و سجّاد است.
در محرم سال 61 هجری در حالی که 23 سال از عمر با برکتشان می گذشت در جریان قیام و شهادت پدرشان در سرزمین کربلا حضور داشتند اما به سبب بیماری و حکمت پروردگار اجازه شرکت در میدان جنگ را نداشتند و پس از فاجعه کربلا علاوه بر امامت و رهبری امت اسلامی همراه با دیگر اسیران به کوفه و شام برده شدند و علاوه بر سرپرستی و تکیه گاه اسیران با سخنرانی های آتشین خود یزید را رسوا ساختند. این امام همام به دلیل حضور در جو خفقان زمان زندگی خود از دعاهای متعددی که در کتاب ارزشمند «صحیفه سجادیه» از خود به یادگار گذاشتند به برای تبلیغ دین مبین اسلام استفاده کردند. دستگیری از درماندگان و خرید بردگان، تعلیم و آزاد کردن آنها و مبارزه با علمای درباری از شورانگیزترین بخش های زندگی امام سجّاد علیه السلام می باشد.
در سال 94 یا 95 هجری امام سجّاد علیه السلام در سن 57 سالگی با زهری که ولید بن عبد الملک لعنت الله علیه به آن حضرت دادند، به شهادت رسیدند. این در حالی بود که 34 یا 35 سال بعد از واقعه کربلا در مصائب جانگداز شهادت پدر و برادران و عمو وبستگان و اسارت عمه‌ها و خواهرانش، گریان بودند.
امام باقر علیه السلام آن حضرت را تجهیز نمودند و در بقیع کنار قبر عموی مظلومشان حضرت مجتبی علیه السلام به خاک سپردند. سال شهادت آن حضرت را به خاطر کثرت فوت فقهاء و علماء «سنة الفقهاء» گفتند.
(اصول کافی: ج2ص491. منتهی الامال: ج2. مسار الشیعه: ص26. قلائد النحور: ج محرم و صفر، ص315. العدد الفویه: ص315. زاد المعاد: ص328. مصباح کفعمی: ج2ص594. مصباح المجتهد: ص729و فیض العلام: ص165. بحار النوار: ج59ص199.)