صبح امید

بسم الله الرحمن الرحیم
#السلام_علیک_یابن_الحسن_عج

من که دل از غیر تو بگسسته ام
بر کرم ولطف تو دل بسته ام

از خودی خویش نجاتم بده
ظلمتیم، آب حیاتم بده

من به تمنای وصال توام
طالب دیدار جمال توام

شعله ی جانسوز به آهم بده
در کنف خویش پناهم بده

ای رخ تو خوبتر از ماه ومهر
جلوه گر از مهر رخت، نه سپهر

در دل بکشسته دلان جای توست
کحل بصر، خاک کف پای توست

ای به فدای تو سر وجان من!
قبله ی من! کعبه ی ایمان من!

رنج دو صد خار بلا دیده ام
در ره عشق تو چه ها دیده ام

من چه کنم گر که نخوانی مرا؟
یا ز در خویش، برانی مرا؟

ذره منم، مهر دل آرا تویی
قطره ی ناچیزم و، دریا تویی

آمده ام، روی مگردان ز من
چشم من ولطف تو یابن الحسن

بسم الله الرحمن الرحیم
#ک_ر_و_ن_ا

از روز انتخابات نمایندگان مجلس بیست و پنج روزی می گذرد… درست شب قبل از این روز بنده تب و شروع به سرفه کردم… تازه حرف از ورود کرونا به کشور شده بود و من کنجکاو که مبادا گرفته باشم و به خانواده انتقال بدهم…
خلاصه وقتی رفتم رأی خودم را دادم از همان جا مستقیما به مطب دکتر رفتم… دکتر بعد از معاینه به طوری که حتی یه انگشتش هم به بنده نخورد، مطمئن گفت: خیر شما کرونا ندارید… خیالتون راحت… دارو هم نیاز ندارید… برید بزودی خوب میشید… برگشتیم خونه و خلاصه امروز بعد از بیست پنج روز خوب شدیم!!!
بارها فکر کردم خوب کرونا گرفته بودم که یه چهارده روز بعد خوب شده بودم و خیالم راحت شده بود… تکلیف معلوم بود یا به امید خدا خوب میشدم یا بنا به حکمت خداوند دار فانی رو وداع گفته بودم… خلاصه هول و هراس این بیماری تموم شده بود…
اما بنابر تشخیص پزشک معالج بنده بیماری سرماخوردگی ساده با علائم تب، سرفه شدید، لرز داشتم که دارو هم نیاز نداشتم و فقط باید بیست و پنج روز صبر می کردم تا خوب بشم، که خوب الحمدلله خوب شدم…
قربون خدا برم که اگه این مقاومت رو در بدن ما ایجاد نکرده بود، این پزشکای ماهر چطور میتونستن ما رو به این زودی خوب کنن؟!!!
خدایا شکرت

#به_قلم_خودم

بسم الله الرحمن الرحیم
#یا_رب

در سمت توام

دلم باران
دستم باران
دهانم باران
چشمم باران

روزم را با بندگی تو پاگشا می کنم
هر اذانی که می وزد پنجره ها باز می شوند
یاد تو کوران می کند

هر اسم تو را که صدا می زنم
ماه در دهانم هزار تکه می شود
کاش من همه بودم
با همه دهان ها تو را صدا می زدم

کفش های ماه را به پا کرده ام
دوباره عازم توام

تا بوی زلف یار در آبادی من است
هر لب که خنده ای کند از شادی من است

زندگی با توست
زندگی همین حالاست…

محمد صالح علا

بسم الله الرحمن الرحیم
#یک_آیه_یک_نکته

«وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ حَتَّى نَعْلَمَ الْمُجَاهِدِینَ مِنْکُمْ وَالصَّابِرِینَ وَنَبْلُوَ أَخْبَارَکُمْ»
«و البته شما را مى ‏آزماییم تا مجاهدان و شکیبایان شما را باز شناسانیم و گزارش هاى [مربوط به] شما را رسیدگى کنیم.»
(محمد:31)

تفسیر:
در آیه شریفه بعد براى تأکید بیشتر و نشان دادن طرق شناخت مؤمنان از منافقان مى‏افزاید:” ما همه شما را قطعا آزمایش مى‏کنیم، تا معلوم شود مجاهدان واقعى شما و صابران کیانند” و مجاهدنماها و سست عنصران منافق کیان؟!
گر چه این آزمایش دامنه وسیع و گسترده‏اى دارد و صبر و شکیبایى در انجام همه وظائف را شامل مى‏شود ولى به تناسب کلمه مجاهدین، و آیات قبل و بعد بیشتر منظور آزمایش در میدان جهاد است، و راستى میدان جهاد میدان آزمایش بزرگ و سختى است، و کمتر کسى مى‏تواند چهره واقعى خود را در چنین میدانهایى از نظرها مستور دارد.
و در ذیل آیه مى‏فرماید: علاوه بر اینکه شما را مى‏آزمائیم” اخبار شما را نیز آزمایش مى‏کنیم” (وَ نَبْلُوَا أَخْبارَکُمْ‏).
بسیارى از مفسران گفته‏اند که مراد از” اخبار” در اینجا اعمال انسانها است، چرا که وقتى عملى از انسان سرمى‏زند به صورت” خبر” در میان مردم پخش مى‏شود، بعضى نیز گفته‏اند منظور از” اخبار” در اینجا اسرار درونى است، چرا که اعمال مردم از این اسرار خبر مى‏دهد.

(مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج‏21، ص 482)

بسم الله الرحمن الرحیم
#یک_آیه_یک_نکته

«أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا یُفْتَنُونَ»
«آیا مردم گمان کردند که آنان رها مى‏شوند تا بگویند ایمان آوردیم؛ و آنها (به وسیله عمل) آزمایش نخواهند شد؟! »
(عنکبوت:2)
تفسیر:
آیه شریفه به ذکر این حقیقت مى‏ پردازد که امتحان یک سنت همیشگى و جاودانى الهى است، امتحان مخصوص شما جمعیت مسلمانان نیست، سنتى است که در تمام امت هاى پیشین جارى بوده است. مى‏ فرماید:” ما کسانى را که قبل از آنها بودند آزمایش کردیم: (وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ‏).
آنها را نیز در کوره‏ هاى سخت امتحان افکندیم، آنها نیز همچون شما در فشار دشمنان بیرحم و جاهل و بیخبر و متعصب و لجوج قرار داشتند، همیشه میدان امتحان باز بوده و گروهى در این میدان شرکت داشته‏ اند.
باید هم چنین باشد چرا که در مقام ادعا هر کس مى‏تواند خود را برترین مؤمن، بالاترین مجاهد، و فداکارترین انسان معرفى کند، باید وزن و قیمت و ارزش این ادعاها از طریق آزمون روشن شود، باید معلوم گردد تا چه اندازه نیات درونى و آمادگی هاى روحى با این گفته‏ ها هماهنگ یا ناهماهنگ است؟
آرى، باید خدا بداند چه کسانى راست مى‏ گویند، و چه کسانى دروغگو هستند: (فَلَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْکاذِبِینَ‏).
(مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ج 16، ص 204)