صبح امید

بسم الله الرحمن الرحیم

#سلام_بر_مجتباى_نبوت

دهانِ هر پنجره‌اى که امروز باز شود، رو به هواى مسموم کینه است و دهان هر غزل که باز شود، از طعم گس مصیبت حکایت مى‌کند.
لحظه‌هاى غریبى است که دنیا با این همه اندوه، در قاب چشم‌ها نشسته است.
کجاست مرهمى شفابخش براى زهرى که در این ثانیه‌ها رخنه کرده است.
مدینه با نخل‌هاى دل‌سوخته‌اش که ریشه در آهِ امروز دارند، مرثیه‌اى مجسم است. چقدر قشنگ گفته‌اند که:
«ماتم‌ها به اندازه مهربانى آدم‌ها وسیع مى‌شوند»
اینک نگاه مى‌کنم به سمت کریمانه‌ترین نام و گوشه‌اى از رنج‌هاى بى‌کرانه زمین که در «بقیع» جمع شده است.
مرواریدهاى کرامت در مدینه رسول، شیفتگى‌هاى ماندگارى‌اند که مجتباى خاندان نبوت بر جا گذاشته است.
السلام علیک یا حسن بن علی، ایها المجتبی و رحمه الله و برکات

بسم الله الرحمن الرحیم

#السلام_علیک_یا_رقیه_بنت_الحسین_علیها_السلام

من نخل شکستۀ حسینم
در سوگْ نشستۀ حسینم

هم اختر آسمان عصمت
هم ماه خجستۀ حسینم

دریا شده تشنه‌کامِ اشکم
پیغمبـرخون، امام اشکم

من سورۀ کوثر حسینم
هم‌سنگر مادر حسینم

مانند عمو، گره‌گشایم
والله! قسم در حسینم

آزاده یتیمــه‌ای صغیــرم
صد قافله دل، بوَد اسیرم

هم لالۀ سرخ باغ خونم
هم یاس بهشت کربلایم

با مصحفِ روی لاله‌گونم
پیغمبــرِ قتلـگاه خـونم

آیینۀ روی سیّدالناس
سرتا به قدم، صفا و احساس

بوده است همیشه جایگاهم
دامان حسین و دوش عباس

هم بـوده حسیـن، سرفرازم
هم دخت علی، کشیده نازم

ویرانه، اگر چه جای من بود
عالم، همه کربلای من بود

چشم ملک از پی تبرّک
بر آبله‌های پای من بود

می‌بود به جنگ اهل بیداد
در هـر نفسـم، هـزار فریاد

خال لب من، شده است، تبخال
از سوز عطش، زدم پر و بال

نیش سر خارها، به پایم
انداخته‌اند عکس خلخال

بر من دف و چنگ، گریه می‌کرد
کعب نـی و سنگ، گریه می‌کرد

بودم به حسین، سرسپرده
کوه غم او، به دوش برده

هر چند که دختری صغیرم
یک مرد، چو من، کتک نخورده

رخسـار منـوّرم، کبـود است
سر تا سر پیکرم، کبود است

من بودم و قلب داغدیده
من بودم و قامت خمیده

آن شب که اجل، گرفت جانم
من بودم و یک سر بریده

سر را روی سینه‌ام، فشردم
در گـوشۀ این خرابه، مردم

غلامرضا سازگار

بسم الله الرحمن الرحیم

#یادی_کنیم_از_درگذشتگانمان

آنان چشم انتظارند…
فاتحه ای بخوان، صلواتی بفرست…
فرداروز نوبت ماست که چشم انتظار باشیم…

اللّهُمَّ اغفِر لِلمُومِنینَ وَ المُومِنَاتِ وَ المُسلِمینَ وَ المُسلِمَاتِ
اَلاَحیَاءِ مِنهُم وَ الاَموَاتِ ، تَابِع بَینَنَا وَ بَینَهُم بِالخَیراتِ
اِنَّکَ مُجیبُ الدَعَوَاتِ اِنَّکَ غافِرَ الذَنبِ وَ الخَطیئَاتِ
وَ اِنَّکَ عَلَی کُلِّ شَیءٍ قَدیرٌ بِحُرمَةِ الفَاتِحةِ مَعَ الصَّلَوَاتِ

بسم الله الرحمن الرحیم

#بخشی_از_دعای_مکارم_الاخلاق_امام_سجاد_علیه_السلام

بیستمین دعای صحیفه سجادیه دعای مکارم الاخلاق می باشدکه دارای مضامین اخلاقی،اجتماعی وعرفانی است.

اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اکفِنِی مَا یشْغَلُنِی الِاهْتِمَامُ بِهِ، وَ اسْتَعْمِلْنِی بِمَا تَسْأَلُنِی غَداً عَنْهُ، وَ اسْتَفْرِغْ أَیامِی فِیمَا خَلَقْتَنِی لَهُ، وَ أَغْنِنِی وَ أَوْسِعْ عَلَی فِی رِزْقِک، وَ لَا تَفْتِنِّی بِالنَّظَرِ، وَ أَعِزَّنِی وَ لَا تَبْتَلِینِّی بِالْکبْرِ، وَ عَبِّدْنِی لَک وَ لَا تُفْسِدْ عِبَادَتِی بِالْعُجْبِ، وَ أَجْرِ لِلنَّاسِ عَلَی یدِی الْخَیرَ وَ لَا تَمْحَقْهُ بِالْمَنِّ، وَ هَبْ لِی مَعَالِی الْأَخْلَاقِ، وَ اعْصِمْنِی مِنَ الْفَخْرِ.

بارخدایا بر محمد و آلش درود فرست، و گره هر کاری که فکرش مرا به خود مشغول داشته بگشای، و مرا در کاری قرار ده که فردا مرا از آن بازپرسی می‌کنی، و روزگارم را در آنچه از پی آنم آفریده‌ای مصروف دار، و بی‌نیازم گردان و روزیت را بر من وسعت ده، و به چشمداشت مبتلایم مکن، و ارجمندم ساز و گرفتار کبرم مفرما، و بر بندگیت رامم ساز، و بندگی‌ام را به آلودگی خودپسندی تباه مکن، و خیر و نیکی را برای تمام مردم به دست من جاری ساز، و آن را از کدورت منّتگذاری دور دار، و خوی عالی را به من عنایت فرما، و از فخرفروشی محافظتم کن.
آمین یا رب العالمین

بسم الله الرحمن الرحیم

#شهادت_امام_سجاد_علیه_السلام_بنا_بر_روایتی
#بیست_و_پنجم_محرم
#به_قلم_خودم

سی و پنج سال کم نیست برای مرور خاطرات کربلا…
شهادت پدر و برادران و اسارت عمه‌ها و خواهران…
هر روز بر مصائب پدر گریستی ای امام مؤمنین اکنون پدر چشم انتظار شماست…

امام سجاد علیه السلام در سال 38 قمری در مدینه چشم مبارک خود را به جهان گشود. ایشان فرزند حسین بن علی علیه السلام سومین امام شیعیان جهان و خانم «شهربانویه» هستند و مشهورترین القابشان زین العابدین و سجّاد است.
در محرم سال 61 هجری در حالی که 23 سال از عمر با برکتشان می گذشت در جریان قیام و شهادت پدرشان در سرزمین کربلا حضور داشتند اما به سبب بیماری و حکمت پروردگار اجازه شرکت در میدان جنگ را نداشتند و پس از فاجعه کربلا علاوه بر امامت و رهبری امت اسلامی همراه با دیگر اسیران به کوفه و شام برده شدند و علاوه بر سرپرستی و تکیه گاه اسیران با سخنرانی های آتشین خود یزید را رسوا ساختند. این امام همام به دلیل حضور در جو خفقان زمان زندگی خود از دعاهای متعددی که در کتاب ارزشمند «صحیفه سجادیه» از خود به یادگار گذاشتند به برای تبلیغ دین مبین اسلام استفاده کردند. دستگیری از درماندگان و خرید بردگان، تعلیم و آزاد کردن آنها و مبارزه با علمای درباری از شورانگیزترین بخش های زندگی امام سجّاد علیه السلام می باشد.
در سال 94 یا 95 هجری امام سجّاد علیه السلام در سن 57 سالگی با زهری که ولید بن عبد الملک لعنت الله علیه به آن حضرت دادند، به شهادت رسیدند. این در حالی بود که 34 یا 35 سال بعد از واقعه کربلا در مصائب جانگداز شهادت پدر و برادران و عمو وبستگان و اسارت عمه‌ها و خواهرانش، گریان بودند.
امام باقر علیه السلام آن حضرت را تجهیز نمودند و در بقیع کنار قبر عموی مظلومشان حضرت مجتبی علیه السلام به خاک سپردند. سال شهادت آن حضرت را به خاطر کثرت فوت فقهاء و علماء «سنة الفقهاء» گفتند.
(اصول کافی: ج2ص491. منتهی الامال: ج2. مسار الشیعه: ص26. قلائد النحور: ج محرم و صفر، ص315. العدد الفویه: ص315. زاد المعاد: ص328. مصباح کفعمی: ج2ص594. مصباح المجتهد: ص729و فیض العلام: ص165. بحار النوار: ج59ص199.)