صبح امید

بسم الله الرحمن الرحیم

#معنای_صدای_پرندگان

روایات بسیاری وارد شده است که امامان(ع)، مانند پیامبران نه تنها به زبان تمامی اهل عالم آشنا و قادر به تکلم آن بودند، بلکه حتی به زبان حیوانات از جمله پرندگان نیز آشنایی داشته و آن‌را می‌فهمیدند.
شیخ مفید، الاختصاص، ص 289
در این ارتباط امام سجاد و امام صادق(ع) فرموده‌اند:
«چنان‌که در آیه:
«عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّیْرِ وَ أُوتِینا مِنْ کُلِّ شَیْ‏ءٍ»
«اى مردم! زبان پرندگان به ما تعلیم داده شده، و از هر چیز به ما عطا گردیده است».
نمل، 16
آمده که پروردگار به حضرت سلیمان(ع) علم به سخن پرندگان و برخی از اشیا را عنایت کرده به ما علاوه بر فهم و علم به سخن پرندگان، علم به تمام اشیا را عنایت فرموده‌اند».
هم‌چنین ابوحمزه ثمالی می‌گوید: نزد امام سجاد بودیم هنگامی که گنجشکان آواز می‌خواندند، امام(ع) فرمود: «آیا می‌دانی اینها چه می‌گویند؟» گفتم نه، امام فرمود: «این گنجشکان پروردگارشان را تقدیس می‌کنند و از او روزی امروزشان را درخواست می‌نمایند».
تفسیر صدای پرندگان از نگاه امام حسین علیه السلام
روایت می‌گوید: «در ایام کودکی امام حسین علیه السلام، از آن‌حضرت، درباره صدای حیوانات سؤال شد، امام در پاسخ فرمود:
«کرکس» می‌گوید؛ اى فرزند آدم! هر گونه که می‌خواهى زندگى کن ولى بدان که عاقبت مرگ است.
«باز» می‌گوید؛ اى دانا به امور پنهان و اى رفع‌‏کننده بلاها.
قطب الدین راوندی، الخرائج و الجرائح، ج 1، ص 248
«طاووس» می‌گوید؛ خدایا! به خود ظلم کردم و به زیبایی‌ام مغرور شدم، پس مرا ببخش.
«خارپشت» می‌گوید؛ خداوند بر عرش خود قرار گرفته است.
«خروس» می‌گوید؛ هر کس خدا را شناخت او را فراموش نمی‌کند.
«مرغ» می‌گوید؛ اى خدایى که بر حقى، تو بر حقى و سخن تو حق است.
«قرقى» می‌گوید؛ به خدا و روز قیامت، ایمان دارم.
«لاشخور» می‌گوید؛ به خدا توکل کن که او روزى می‌دهد.
«عقاب» می‌گوید؛ هر کس از خدا اطاعت کند، سختى نمی‌بیند.
«شاهین» می‌گوید؛ خداوند، پاک، منزه و حقّ است، چه حقّى!
«جغد» می‌گوید؛ انس در دورى نمودن از مردم است.
«کلاغ» می‌گوید؛ اى روزى دهنده! روزى حلال برسان.
«دُرنا» می‌گوید؛ خدایا! مرا از شرّ دشمنانم حفظ کن.
«لک لک» می‌گوید؛ هر کس از مردم فاصله بگیرد، راحت‌‏تر است.
«اردک» می‌گوید؛ آمرزش تو را خواهانم اى خدا!.
«هدهد» می‌گوید؛ چقدر شقى و بدبخت است کسى که گناه می‌کند.
«قمرى» می‌گوید؛ اى داناى به اسرار و پنهانها، اى خدا!.
«کبوتر» می‌گوید؛ تویى خدا و غیر از تو خدایى نیست.
قطب الدین راوندی، الخرائج و الجرائح، ج 1، ص 249
«زاغ» می‌گوید؛ منزّه است کسى که بر او چیزى مخفى نیست.
«طوطى» می‌گوید؛ یاد خدا باعث مغفرت گناهان است.
«گنجشک» می‌گوید؛ طلب آمرزش می‌کنم از گناهانى که خدا را به خشم آورد.
«بلبل» می‌گوید؛ لا إِلهَ إِلَّا الله حقّا حقّا.
«کبک» می‌گوید؛ قیامت نزدیک است.
«بلدرچین» می‌گوید؛ اى فرزند آدم! چه چیز تو را از مرگ غافل کرده است.
«مرغ شکارى» می‌گوید؛ لا إِلهَ إِلَّا الله مُحَمَّدٌ رَسُولُ الله و آله خیرة الله.
«فاخته» می‌گوید؛ یا واحد یا احد یا فرد یا صمد.
«دارکوب» می‌گوید؛ خداى من! مرا از آتش نجات بده.
«چکاوک» می‌گوید؛ خدایا! گناهان مؤمنان را ببخش.
«کبوتر صحرایى» می‌گوید؛ خدایا! اگر مرا نبخشى، بدبخت می‌شوم.
قطب الدین راوندی، الخرائج و الجرائح، ج 1، ص 250
«مرغ عشق» می‌گوید؛ لا قُوَّةَ إِلَّا بِاللهِ [العلىّ‏] العظیم.
«شتر مرغ» می‌گوید؛ معبودى به غیر از خدا نیست.
«پرستو» هنگام صدا کردن، سوره حمد را می‌خواند و می‌گوید؛ اى قبول‌‏کننده توبه‌‏کنندگان! اى خدا! حمد و ثنا براى تو است».
قطب الدین راوندی، الخرائج و الجرائح، ج 1، ص 251
پس از آن امام به تفسیر صدای غیر پرندگان از حیوانات دیگر پرداخت و در خاتمه با استناد به آیه:
«وَ إِنْ مِنْ شَیْ‏ءٍ إِلَّا یُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ وَ لکِنْ لا تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ»
«هر موجودى، تسبیح و حمد او می‌گوید ولى شما تسبیح آنها را نمی‌فهمی»
اسراء، 44
فرمود که تمام مخلوقات خداوند او را تسبیح می‌کنند.
الخرائج و الجرائح، همان، ص 252